Wojnowice

Pierwsze wzmianki o Wojnowicach datowane są na rok 1352 gdzie wymieniany jest Sandivogius (Sędziwój) de Woynowicze. Prowadzone prace archeologiczne wykazały istnienie pierwszych śladów osadniczych już z okresu neolitu. Dzisiejsza nazwa pojawiła się w 1846 roku.
Wojnowice obok Jastrzębnik i Rudnik należały do klucza opalenickiego, grupy osad z okresu wczesnego średniowiecza. Nazwa osady wskazuje na jej służebny charakter, powiązany z organizacją grodową z tego okresu.

Od XVIII w. do 1939 roku wieś podobnie jak inne okoliczne miejscowości należała do rodu Mielżyńskich właścicieli Daków Mokrych. Przy ulicy Łagiewskiej, za rzeką kierując się w stronę Łagiew zachował się dawny dwór z połowy XIX w. o konstrukcji murowano-szkieletowej, kryty dachem łamanym z wystawką. Rosnące w pobliżu sporych rozmiarów drzewa są pozostałością po istniejącym tu niegdyś parku. Po przeciwnej stronie drogi znajdują się dawne czworaki i zachowane budynki dawnego folwarku. Wojnowice zapisały się również na kartach historii polskiego lotnictwa wojskowego. Od 10 czerwca 1919 roku przez kilka miesięcy na terenie majątku stacjonowała 1 Eskadra Wielkopolska, w której skład wchodziło 7 samolotów zwiadowczych. Przed II wojną światową w Wojnowicach swój początek miała linia kolei wąskotorowej, która przez Szewce i Uścięcice biegła do Daków Mokrych, długość jej wynosiła około 8 km.

Kościół

Boisko sportowe