Posadowo

Nazwa wsi po raz pierwszy pojawiła się w dokumentach źródłowych w roku 1394 jako POSZADOWO. Po różnych zmianach ostatecznie ukształtowała się w roku 1791.
Pałac wzniesiony w 1870 r. dla Władysława Korzbok Łąckiego, zastąpił starszy, z lat 1844 - 47. Okazała budowla w stylu renesansu francuskiego, wyjątkowa pod względem rozplanowania i bryły oraz układu reprezentacyjnych wnętrz jest najwspanialszym dziełem architekta Stanisława Hebanowskiego. W 1911 r. przeprowadzono remont i restaurację pałacu. Bryła rezydencji, zwanej niekiedy „zamkiem", zadziwia niepowtarzalną formą. Środkowe partie fasad zdobią bogato dekorowane ryzality. Każda z 4 wież ma inny kształt i odmienne dekoracje, wieże mają zróżnicowane dachy, a jedna z nich zgodnie z feudalnym porządkiem wznosi się ponad pozostałe.

Zachowany do dziś park urządzono w stylu - wg obecnych określeń - francuskim, z aleją cisową i 2 szpalerami grabowo-lipowymi. Podzielony jest na 4 tarasy, opadające ku północy, podzielone murkami oporowymi, ozdobione kamiennymi ławkami, wazonami i figurami sfinksów. Osobliwością parku francuskiego są 34 cisy drzewiaste w wieku ponad 240 lat. Ostatni taras parku zalewają wody prostokątnej sadzawki, przez którą przepływa kanał z 2 kamiennymi mostkami. Zza stawku rozciągają się piękne widoki: na południe, pałac i na zachód - na drugą krajobrazową część parku. Przypomina ona naturalny las wilgotny, w drzewostanie, którego dominują jesiony wyniosłe, klony i wiązy w wieku do 200 lat. Spotkać tam można też robinie akacjowe, lipy graby, dęby, buki i topole. Na płd. zach. od parku znajduje się ciekawy zespół zabudowań pofolwarcznych. Wokół obszernego dziedzińca gospodarczego wznoszą się ceglane stajnie z 2 poł. I końca XIX w. oraz stodoły, wozownie i ujeżdżalnie z końca XIX i pocz. XX w.