Pakosław

Po raz pierwszy w dokumentach źródłowych nazwa wsi pojawiła się w 1387 roku jako PACOSLAW. Ulegała licznym zmianom, aby w roku 1902 przybrać swą dzisiejsza nazwę.

Zespół pałacowo-parkowy w Pakosławiu.

Położony w zach. części wsi. Pośrodku parku, na miejscu starszego, drewnianego, spalonego dworu, wystawiono w latach 1840-42 dla Emilii Sczanieckiej pałac, którego projekt sporządził budowniczy Antoni Krzyżanowski z Poznania. Jest murowany, parterowy z piętrową partią środkową, o prostej, lecz klasycznej formie. Rozbudowany w końcu XIX i na początku XX w. przez Łąckich, remontowany przez nich w 1933 r., stanowi dobry przykład architektury pałacowej zharmonizowanej z otaczającym parkiem. Park krajobrazowy o pow. 8,25 ha z trzyhektarowym ogrodem rozplanowano w oparciu o starszy drzewostan i uporządkowano z inicjatywy E. Sczanieckiej po 1850 r. Układ parku, z drogami obiegającymi teren założenia przetrwał do II wojny światowej. Później zmieniono przebieg dróg i ścieżek, a dawny ogród przeznaczono na wybieg dla koni. Drzewostan, w którym wiele okazów pamięta czasy Sczanieckiej, zachował się mimo tego w dobrej kondycji. Zwracają w nim uwagę piękne dęby, buki. Graby lipy, platany, sosny, jesiony, klony i kasztanowce. Na wschód od parku, wokół obszernego, prostokątnego dziedzińca wznoszą się XIX i XX- wieczne budynki pofolwarczne, murowane z czerwonych cegieł. Wśród nich jest kuźnia z końca XIX w. oraz rządcówka z ok. poł. XIX w. Dalej na wschód między zabudowaniami wsi zwracają uwagę 3 domy pracowników folwarcznych zwane domami hr. Łąckiego, zbudowane w końcu XIX w., mające cechy klasycystyczne.

Zabytkowa kapliczka znajduje się pośrodku wsi, wzniesiona została w 1946 r. na miejscu starszej, zniszczonej w czasie wojny przez hitlerowców.