Duszniki Wielkopolskie

Duża wieś gminna z zabudową o charakterze miejskim. W XIII została darowana przez nieznanego ofiarodawcę biskupowi jako legat za duszę – stąd ta nazwa. W 1793 wieś przeszła na własność króla pruskiego. W okresie nasilonej germanizacji Duszniki stanowiły centrum oporu polskiego. Tu we wrześniu 1906 wybuchł strajk dzieci chłopskich w obronie języka polskiego. Po pierwszej wojnie światowej Duszniki wydzierżawiło Towarzystwo Akcyjne „Siew” z Poznania. Mieszkańcy wsi brali udział w Powstaniu Wielkopolskim.W centrum wsi znajduje się dworek klasycystyczny z 1848 roku, którego pierwszym właścicielem był Francuz Dronge. Później dworek znajdował się w rękach kolejnych dzierżawców. Ostatnią właścicielką była p. Skrzydlewska. Obok dworku znajduje się park podworski o powierzchni około 2,5 hektara. Przy bramie wjazdowej znajduje się szpaler grabów.

Cennym zabytkiem jest kościół parafialny św. Marcina, który ufundowany został zapewne w XII przez kapitułę poznańską. Obecny kościół wzniesiony został w pierwszej poł. XVI. Zniszczony pożarem w 1758, restaurowany w 1760, 1830 i w 1891 roku. Późnogotycki orientowany, murowany z cegły w układzie polskim. Ołtarz główny, dwa boczne i ambona są rokokowe. W ołtarzu bocznym obraz Matki Bożej Śnieżnej.
W kościele znajduje się epitafium upamiętniające XVII-wiecznego rycerza i poetę Jerzego Pigłowskiego, dziedzica Śliwna adorującego w swoich wierszach królową Cecylię Renatę. Poeta został pochowany w Dusznikach.

Kościół poewangelicki znajduje się w Dusznikach przy ulicy Szamotulskiej, naprzeciw Urzędu Gminy. Zbudowany w pierwszych latach XX wieku. Obiekt murowany z czerwonej cegły z wieżą w kształcie ostrosłupa. Posiada okna proste. Obecnie trwają prace nad adaptacją budynku do potrzeb Książnicy Dusznickiej.

W Dusznikach zachowały się pozostałości młyna zbożowego, który zbudowany został w 1912 roku. Był on ceglany, trzypiętrowy, kryty papą. Początkowo był własnością Maksymiliana Klinge. Wyposażony był wtedy w urządzenie parowe. Młyn był wielokrotnie unowocześniony. W 1923 uległa modernizacji siłownia, w 1927 spichlerz. Pożar na początku XXI w zniszczył całkowicie budynek, który do dnia dzisiejszego nie został odbudowany.

Ścieżka edukacyjno - przyrodnicza w lesie dusznickim ma długość ok. 7 km.
Początek ścieżki znajduje się przy leśniczówce skąd udajemy się zgodnie z białymi strzałkami kierunkowymi. Idąc zgodnie z oznaczeniem dochodzimy do pierwszej tablicy znajdującej się wśród okazałych dębów. Dalsze kroki kierujemy dalej dochodząc do kolejnego przystanku znajdującego się przy wspaniałych sosnach. Idziemy dalej i dochodzimy do skraju lasu, którym wędrujemy oglądając wspaniałe tereny zalewowe i bagna przy rzece Mogielnicy. Po drodze mijamy dwa przystanki - brzozę i buk. Dochodzimy do drogi z Sarbii, którą wchodzimy w głąb lasu. Teraz wędrówka odbywa się już środkiem lasu. Mijamy tablicę informującą o bagienkach leśnych i łąkach śródleśnych. Dochodzimy do głównego duktu leśnego, którym kierujemy się w stronę leśniczówki. Po drodze zatrzymujemy się przy przystanku dotyczącym ekologicznej roli lasu. Idąc dalej po prawej stronie mijamy rezerwat modrzewia polskiego "Duszniczki". W rezerwacie chroniony jest modrzew polski w ilości 16 sztuk w wieku ok. 140 lat. Rezerwat obejmuje obszar lasu o powierzchni 0,77 ha. Rezerwat jest wyspowym stanowiskiem modrzewia polskiego na niżu. Maszerując dalej mijamy również po prawej stronie tablicę informującą o sposobie dokarmiania zwierzyny ( przy tablicy stoi paśnik). Poruszając się dalej urozmaiconym terenem dochodzimy do leśniczówki, gdzie znajduje się okaz lipy szerokolistnej.
Na terenie gminy Duszniki znajdują się również inne atrakcje turystyczne. Lokalne ścieżki rowerowe o różnym stopniu trudności mają długość ponad 50 kilometrów.