Ceradz Dolny

Po raz pierwszy nazwa ta pojawia się w zachowanych dokumentach około 1253 roku. Rozkwit wsi datuje się od końca XIX wieku, kiedy to na tym terenie zostaje założony majątek folwarczny w skład, którego wchodził między innymi zakład kołodziejski, kuźnia oraz gorzelnia. Część z tych zakładów pracowała do końca XX wieku.

W zachodniej części Ceradza Dolnego znajdują się dawne zabudowania majątku. W jego skład wchodzi murowany spichlerz z 1907 roku, na dole budynku usytuowana była dawna chlewnia. Zabudowania kuźni powstały w 1900 roku. Oprócz tego nad okolicą góruje komin dawnej gorzelni zbudowanej w 1905 roku. Komin ma wysokość 30 metrów, a wnętrze dawnej gorzelni zostało przebudowane. Dziś obiekt nie jest wykorzystywany.

Bardzo dobrze zachowany dawny park dworski, posiada bardzo urozmaicony drzewostan. W parku rosną dęby, jesiony, topole, brzozy, buki, graby, osiki oraz lipy. Na odcinku około 200 metrów rozciąga się aleja jesionowa, a równolegle do niej jest aleja grabowa. Jako pomniki przyrody uznaje się dąb szypułkowy mający w obwodzie ponad 4 metry, oraz drugi okaz tego samego drzewa mający w obwodzie ponad 3 metry. W głębi parku rozciągającego się na przestrzeni około 6 hektarów rosną olbrzymi jesion mający w obwodzie około 400 centymetrów oraz lipa, której obwód wynosi 300 centymetrów.

Przy wejściu do parku znajduje się kapliczka.

W okolicy Ceradza Dolnego i Grzebieniska znajduje się wiele pozostałości po działaniach prowadzonych przez księdza Zygmunta Humerczyka. Jednym z nich jest poniżej przedstawiony pomnik.