Brody

Pochodzenie nazwy wsi do dziś nie jest jednoznacznie wyjaśnione. Jedna z wersji zakłada pochodzenie nazwy od płytkiego miejsca w stawie lub rzece. Wersja ta może być prawdziwa ze względu na położenie wsi w pobliżu rzeki Mogilnicy.Niewykluczone, że nazwa wsi pochodzi od herbowej nazwy osady Broda. Po raz pierwszy w dokumentach pisanych nazwa DE BROD pojawia się w 1250 roku. Dzisiejsza nazwa BRODY datuje się od 1791 roku.
Kościół parafialny św. Andrzeja w Brodach, który stanowi jeden z cenniejszych zabytków budownictwa drewnianego w Wielkopolsce wznosi się pośrodku wsi. Drewniany kościół jest konstrukcji zrębowej, jednonawowy z kaplicami, nakryty wysokimi dachami gontowymi. Kościół otacza cmentarz przykościelny, zadrzewiony klonami, lipami i kasztanowcami, wśród których zwraca szczególna uwagę rosnąca nieopodal wieży kościoła lipa szerokolistna - pomnik przyrody. Po płd. stronie kościoła w 1933 r. wzniesiono okazały pomnik z ciosów granitowych upamiętniający poległych w I wojnie światowej i w powstaniu wielkopolskim, później uzupełniony o tablicę z nazwiskami ofiar II wojny światowej.

Obok usytuowana jest drewniana XVII-wieczna dzwonnica, gruntownie odnowiona w 1948 r. W pobliżu kościoła znajduje się też murowana plebania, zbudowana w latach 1932-34.

Kaplica poewangelicka św. Krzyża w zbudowana została na początku XX w. Przy kaplicy znajduje się budynek dawnej szkoły ewangelickiej (obecnie przedszkole), zbudowany na przełomie XIX i XX w.

Pałac w Brodach jest położony w parku krajobrazowym, w płd. części wsi, zbudowany ok. 1890 r. dla Paula von Pfluga , rozbudowany ok. 1900 r. przez dodanie okazałej sali balowej. Jego zwarta bryła, ozdobiona piaskowcowymi detalami, wzbogacona została przez wysoką wieżę wzniesiona w jednym z naroży, dominującą nad nim na wzór wieży zamkowej. Dawny wewnętrzny dziedziniec został zamieniony w czasie przebudowy na okazały holl, ze wspaniałym kominkiem i ścianami ozdobionymi pięknymi boazeriami. Pozostałe wnętrza także mają dekoracje pochodzące z przełomu XIX i XX w.

Park rozplanowano na pocz. XIX w. i uporządkowano w latach 70-tych XX w. W bogatym, starym drzewostanie spotkać można m.in. dęby szypułkowe, lipy drobnolistne, wiązy szypułkowe, jesiony, topole czarne i białe, buki pospolite, platany, a także klony, kasztanowce i graby. Wjazd do parku od wschodu wiedzie przez murowaną bramę parku, z żelazną kratą, wzniesioną w końcu lat osiemdziesiątych XIX w. Na zachód od parku położony jest zespół zabudowań folwarcznych z przełomu XIX i XX w., w którym na szczególną uwagę zasługują: murowana gorzelnia z 1907 r., okazały pięciokondygnacyjny murowany spichlerz z pocz. XX w., stajnia, wozownia i stolarnia.