Zamknij Ta strona korzysta z ciasteczek aby świadczyć usługi na najwyższym poziomie. Dalsze korzystanie ze strony oznacza, że zgadzasz się na ich użycie.

Dakowy Mokre

Jedna ze starszych wsi polskich. Pojawia się jako DAKOWY MOKRE już w 1401 roku. Po licznych zmianach dotyczących pisowni jej dzisiejsza nazwa ukształtowała się w 1921 roku.

Pierwsze wzmianki o wiosce Dakowo pochodzą z 1399 roku i dotyczą sporu o tutejszy młyn. Do XVII wieku miejscowość należała do rodu Opalińskich, w drugiej połowie XVIII stulecia stała się własnością Raczyńskich, później w 1873 roku trafiła w ręce rodu Potockich. Ostatnimi właścicielami Daków Mokrych była rodzina Mielżyńskich. Od 1932 roku do wybuchu II wojny światowej właścicielką posiadłości była Aniela z Mielżyńskich. Po zakończeniu wojny park i dwór przeszedł we władanie Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej. Obecnie stanowi własność prywatną.

W Dakowach znajduje się zespół pałacowo-dworski wybudowany około 1880 roku. Teren wokół pałacu jest pozostałością po istniejącym tutaj parku krajobrazowym (pow. 3,05 ha), z zachowanymi resztkami alei grabowej. W latach 1912 - 1913 rozbudowany o piętrowe skrzydła. Po obu stronach pałacu znajdują się kolumnowe ganki: od północy półkolisty, od południa kwadratowy.

Po północnej stronie pałacu znajdują się zabudowania folwarku (kuźnia, stajnia i dwie obory).


Kościół parafialny w Dakowych Mokrych wybudował w roku 1401 Tycz Bar ówczesny właściciel Opalenicy. Kościół został wybudowany z drewna i istniał w takiej formie do przełomu XVI i XVII wieku, kiedy to konstrukcja drewniana została rozebrana i wybudowano kościół murowany. Inicjatorem budowy była Małgorzata Chociszewska. Kościół pod wezwaniem św. Katarzyny konsekrował w 1640 biskup poznański Jakub Dziaduski. Budynek kościoła, jaki przetrwał do dzisiejszego dnia, to projekt neoromański autorstwa Heliodora Matejki. Budowla powstała na miejscu poprzedniego rozebranego kościoła w latach 1901 - 1904. Okolice Daków to miejsce wielu archeologicznych znalezisk, tu znaleziono pozostałości z epoki neolitu, kultury pucharów lejkowatych, fragmenty naczyń i narzędzi glinianych. W odległości około 1 km na północ od wsi znajdują się pozostałości grodziska pierścieniowatego z VII-IX w. Należał do tzw. kompleksu poznańskiego - pasu grodów rozciągających się od Poznania na zachód aż po rzekę Mogilnicę i na północ aż po zakręt Warty.

Tereny szkoły podstawowej w Dakowach.

Boisko sportowe.

Gminy członkowskie